İnternetteki gelişmelere rağmen, birçok insanın yüksek hızlı bağlantılara erişimi yok. İşte bu yüzden bu büyük bir sorundur.
Birçok insan neredeyse sürekli internete erişiminin keyfini çıkarıyor. Bu kullanılabilirlik, çok sayıda kişinin çok sık veya hiç çevrimiçi olmasını ne kadar sınırladığını veya engellediğini fark etmeden, bağlantıyı doğal kabul etmelerini sağlayabilir. Araştırmacılar bu yaygın ve karmaşık sorunu dijital eşitsizlik veya dijital bölünme olarak adlandırıyorlar.
Bu makalemizde, dijital eşitsizliğin ne olduğunu öğreneceksiniz. Ve bunun sonuçlarını da keşfedebileceksiniz.
Dijital Eşitsizliğin Türleri Nelerdir?
Dijital eşitsizlik üç ana kategoriye ayrılır: Evrensel Erişim Bölünmesi, Sosyal Bölünme ve Cinsiyet Ayrımı.
1. Evrensel Erişim Bölünmesi
Bu tür, erişim eksikliği nedeniyle bazı insanların neden diğerleri kadar kolay internet kullanamadıklarını belirleyen birçok nedeni kapsar. Örneğin, fiziksel engeli olan bir kişi, internete girmek için ihtiyaç duyduğu teknolojiyi aşırı derecede pahalı bulabilir. Yetersiz fon, interneti kullanmaya çalışan diğer kişiler için, örneğin bir akıllı telefon veya erişimin bütçelerini karşılayamaması gibi bir faktördür.
Ek olarak, düşük okuryazarlık düzeyine sahip kişiler, bir internet yönlendiricisi kurmakta veya uygun fiyatlı bir sağlayıcı aramakta zorlanabilirler.
Altyapı eksikliği de engel teşkil ediyor. Dünyanın birçok bölgesi, hızlı ve sorunsuz bağlantı için gerekli temellere sahip değil.
2. Sosyal Bölünme
Dijital eşitsizliğin sosyal bölünme yönü, internet erişimi olmayan insanların, çevrimiçi olarak bol miktarda bulunan kişilerarası bağlantı türlerini kurmayı nasıl zor bulduklarıyla ilgilidir. Twitter ve Facebook gibi sosyal platformlar, insanların iletişim halinde kalmasına veya ortak ilgi alanlarına sahip başkalarını bulmasına yardımcı olur, ancak yaşadıkları yerde bunlarla mücadele edebilirler.
İnternet ayrıca insanların iş bulmasına veya meslektaşlarıyla ağ kurmasına yardımcı olur. Bireyler yeni sağlık teşhisleri aldıktan sonra, çevrimiçi forumlar onları aynı veya benzer koşullarla yaşayan diğer kişilerle ilişkilendirir. Çevrimiçi olmak elbette tüm sosyal izolasyonu çözmüyor. Bununla birlikte, özellikle küçük kasabalarda veya kırsal alanlarda yaşayan insanlar için sosyalleşme fırsatlarını genişletebilir.
3. Cinsiyet Ayrımı
Araştırmalar, kadın olmanın bir kişinin dijital eşitsizliği yaşama olasılığını artırdığını gösteriyor. 2020’de yayınlanan araştırma, düşük ve orta gelirli ülkelerdeki erkeklerin kadınlara göre cep telefonlarında interneti 300 milyondan fazla kullandığını gösterdi. Ayrıca, bu ülkelerdeki kadınların akıllı telefon sahibi olma olasılığı erkeklerden yüzde 20 daha az. Buna bağlı olarak, kadınların bu satın almalarla ilgili karar verme gücü daha azdı.
Bu cinsiyet farkını tam olarak açıklayan tek bir neden yok. Çoğu durumda, muhtemelen çok sayıda faktörden dolayı olur. Örneğin, pek çok ülkedeki kültürel normlar, kadınların evlerinde kalıp ev işlerini yapmasını, erkeklerin ise birincil gelir kaynağı olmasını dikte eder. Aynı eğilim çoğu zaman kadınların da eğitim almasını engelliyor. Bazı ülkeler ayrıca kadınların erkek akranlarına karşı sürekli itaatkar davranışlar göstermesini de bekler, bu da internet erişimini ve kullanımını sınırlayabilir.
Dijital Eşitsizlik Neden Bir Sorundur?
Pek çok insan, dijital eşitsizliğin geniş kapsamlı etkilerini hemen fark etmez. İşte sahip olduğu istenmeyen etkilere kısa bir bakış.
Daha Az Eğitim İmkanı
İnternet, bireylerin eğitimle ilgili gelişmeleri incelemesine ve takip etmesine yardımcı olur. COVID-19 salgını, birçok kolejin kabul için kullandığı sınavlarını iptal etti. Uzaktan sınava girme, yeniden planlanan yüz yüze sınav tarihlerine güvenle katılamayan kişiler için bir seçenek haline geldi. Bununla birlikte, bir kişinin internet erişimi yoksa, sınavı evde yapamazlar veya internet bağlantısı olanlarla aynı uygun çalışma yöntemlerine sahip olamazlar.
Benzer şekilde, pandemi okulları birçok alanda çevrimiçi hale getirdi. İnterneti olan kişiler bile, internetin, çevrimiçi öğrenme için tipik olarak gerekli olan video akışını ve diğer veri yoğun içerikleri sunacak kadar sağlam olmadığını görebilir. Kaliforniya ilçelerinde yapılan bir araştırma , hanelerin yüzde 94’ünün internet erişimine sahip olduğunu buldu. Ancak, bunların sadece yüzde 46’sı yüksek hızlı bağlantıya sahipti.
Azaltılmış Sağlık Hizmeti Erişimi
Dijital eşitsizlik, insanların tıbbi bakım ve sağlık bilgilerine erişimini de en aza indiriyor. Örneğin, Hindistan hükümeti, sakinlerin COVID-19 aşıları için çevrimiçi bir platform üzerinden kaydolmalarını zorunlu kıldı. Başka yerlerde, halk sağlığı yetkilileri, artan yayılma alanları ve nasıl güvende kalınacağı hakkında sosyal medya uyarıları yayınladı. Aynı zamanda, Twitter ve diğer sosyal web sitelerindeki yanlış bilgiler yaygınlaştı.
Aynı zamanda seyahat etmeden veya bekleme odasında oturmadan doktordan tıbbi yardım almanın kullanışlı bir yoludur. Ancak, güvenilir bir internet bağlantısı gerektirir. Benzer şekilde, bu tür bilgiler genellikle çevrimiçi olarak dağıtıldığından, erişimi olmayan kişiler ücretsiz sağlık taramaları veya kliniklerle ilgili haberleri kaçırabilir.
Asgari Sosyal ve İş Desteği
Dijital eşitsizlik, bir kişinin aile içi şiddet mağdurları veya cinsellik veya cinsiyet kimliğini sorgulayan kişiler gibi destek hizmetlerine erişimini sınırlar. Bu tür gruplara yardım eden kuruluşların çoğu, insanların hizmetler hakkında bilgi edinmesine olanak tanıyan web sitelerine ve ziyaretçilerin tehlikeli durumlarda sitelerden hızla ayrılabilecekleri hızlı çıkış düğmelerine sahiptir. Ancak internet olmadan insanlar bu tür organizasyonların varlığından bile haberdar olmayabilir.
Dijital eşitsizlik de uzaktan çalışma engelleri yaratır. Haziran 2020 itibariyle, neredeyse iki kat olarak insanların geleneksel ofisler yerine evden çalışıyorlardı. Ancak, bireylerin yüzde 35’inin interneti zayıftı veya hiç yoktu, bu da telekomünikasyonu imkansız kılıyor. Evden çalışmak insanlara daha fazla esneklik sağlar, ancak gerekli altyapı olmadan olmaz.
Dijital Eşitsizliğin Önemli Etkileri Mevcut
Bu genel bakış, dijital eşitsizliğin insanların fırsatlarını, bilgi erişimini, sosyal bağlantılarını ve daha fazlasını olumsuz şekilde şekillendirebileceğini göstermektedir. Sorunların farkındalığı, sorunu iyileştirmede çok önemli bir adımdır.
Dünya giderek dijitalleşirken, dijital eşitsizlik boşluklarını kapatmaya yardımcı olmak için kolektif bir çaba gerekecektir.
